Henk van de Luytgaarden
Ook ik H.W.van de Luytgaarden.geb 17-04-1950.heeft te maken gehad met sexuele en lichamelijke mishandelig zowel door zusters van de liefde als broeders van la.salle en door de katholieke kinderbescherming pius 10.Als 4 jarig kind werd ik uit huis gehaald en geplaatst in een tehuis op de badhuislaan in Den Haag Dit tehuis is terwijl ik daar nog woonden verhuisd naar de Ln, van Clingendaal in Wassenaar.Van daaruit ben ik geplaatst naar pleegouders in Rijswijk.Deze Mensen namen mij en mijn oudere zusje als pleegkind. vanaf die tijd ben ik door een hel moeten gaan.Het ging deze mensen de familte Voorheijen namelijk alleen maar om de winst.ze hadden 2 eigen kinderen die op alle manieren werden voor getrokken.de afdankertjes van hun mochten wij dragen maar wee als er een scheur in kwam of als het versleten was.Ik plaste toen nog in mijn bed maar dat was hun verteld was voor zei mij aannamen.Maar dat was voor hun geen probleem. Ze kregen immers goed betaald voor 2 kinderen.Op een gegeven ogenblik ben ik met mijn zus weggelopen.Ik 6 jaar zij 8 jaar Helaas zijn wij niet ver gekomen en werden door Pius 10 geplaatst in Casa Carmeli in Vogelenzang.Hier ben ik door de nonnen mishandeld omdat ik nog steeds in mijn bed plasten op Sinterklaas avond midden in een aan de achterzijde van het gebouw aan de tuinzijde maar voor mij als kind het bos moest ik met mijn natte laken voor het open raam blijven staan tot hij droog was.Ik was zo bang dat ik het uitgilde het gevolg was dat ik beet gepakt werd en in een badkuip met ijskoud water gegooid werd toen ik bleef gillen werden mijn billen met een ouderwetse kokos wc borstel behandeld met het gevolg een bloed uitstorting van rond 10 cm.Mijn moeder die ons af en toe mocht bezoeken heeft door mijn huilen en het zien hier van iets gezegd dus ook tegen de raad van kinderbescherming.binnen korte tijd werd ik daarna overgeplaatst naar Huize Groenestein in Den Haag.Hier aangekomen dacht ik ondanks dat iedereen bang was voor het woord Groenestein dat ik in de hemel kwam immers de broeder was lief en ik mocht op blijven tot 8 uur en kreeg een dubbeltje zakgeld per week.Maar ik plaste nog steeds in mijn bed.Om mijn droog te houden kwam de Broeder WILLIBRORD een paar keer per nacht voelen of ik en nog een aantal andere pupillen nog droog was.Als dit niet het geval was en hij dus een natte hand had was de slaapzaal in rep en roer want dan moest je naast je bed staan en scheewde hij lekker he die warme pis tussen je benen daarna moest je weer gewoon je natte bed in tot de volgende ochtend.De volgende ochtend moest je met je natte lakens en in je onderbroek naar beneden langs alle andere afdelingen zodat iedereen je kon zien en uilachen naar de douces deze waren wel afgesloten met een klapdeurtje maar WILLIEBRORD kwam toch binnen en dan moest je de voorhuid over je eikel trekken om hem te laten zien dat het daar ook goed gewassen was als het velletje te strak was dan deed hij dat wel even.Deze WILLIEBROD had ook de gewoonte om iedere week onderbroeken controlle te houden we kregen eenmaal in de week een schone onderbroek Maar in de slaapzaal moest iedereen naast zijn bed gaan staan met zijn onderbroek open wee als er dan na een week een vlek in zat dan werd je vuile onderbroek over je hoofd getrokken.Ook had hij zijn zogenaamde lievelingetjes die haalden hij dan uit bed en mochten op zijn afgeschermde kamer komen.ik wil hier geen namen noemen omdat deze jongens zich er waarshijnlijk nog steeds voor schamen en nu misschien ook zelf een gezin hebben.
Ik ben nu inmiddels 14 jaar en ga naar de ambachtsschool.sint bernulfis in Rijswijk daar heb ik een kwajongens streek uitgehaald en moest bij de directeur komen.Het was bekend dat deze man zijn handjes erg los zaten dus voor hij mij kon slaan ben ik gelukkig voor mij en misschien ook wel voor hem gebukt Hij brak zijn pols maar als hij mij geraakt had had hij mij misschien dood geslagen om toch zijn gram te halen werd ik van school gestuurd.Toen ik op Groenestein terug kwam moest ik het natuurlijk aan de broeder WILLIBRORD vertellen.Dit betekende dat ik alle hoeken van het internaat heb gezien en 2 weken later nog niet normaal kon zitten.Klagen kon niet want je was immers een voogdij kind.Er werd toen besloten dat ik maar moest gaan werken en ik werd leerling fietsenmaker bij de firma Duivestein in Den Haag.Hier heb ik de gelukkigste tijd van mijn leven tot dan toe gehad.ik was blij en de firma was blij met mij.Ik ben nu 16 jaar en nog steeds op Groenestein.opeens krijg ik een nieuwe voogd deze steld zich voor ik ben dhr Fernandou ik ben je nieuwe voogd en wij hebben beslist dat je toch maar een vak moet leren.Dat hield dus in dat ik binnen afzienbare tijd werd overgeplaatst naar het gesloten jeugd opvoedings gesticht Harreveld.Ondanks dat ik civiel gerechtelijk geplaatst werd tussen jeugd criminelen moest ik natuurlijk in het zelfde regime meelopen.wat dus betekent onschuldige opsluiting klagen kon niet want pius 10 deed alleen maar wat goed voor je was.Ik weet nu beter want met 16 jaar kon WILLIBRORD mij natuurlijk niet meer slaan wetende dat hoe bang je ook was voor hem en het geloof dat hij klappen terug kon verwachten.Over Harreveld zelf hoef ik waarschijnlijk niet veel meer te vertellen omdat dit gesticht in het verleden en nog steeds regelmatig in het nieuws is. Er van.weg lopen was o.a niet mogelijk omdat het hele gehucht werd bewoond door medewerkers en geluiperige boeren wat dus betekende een kale kop en isoleer cel met alleen maar een bijbel.Nu het eindelijk allemaal aan het licht komt durf ik ook mijn hart te luchten.Wetende dat u ook een katholieke instelling bent en dat mijn verhaal waarschijnlijk in de prullebak beland stuur ik dit ook naar de landelijke dagbladen.Ik hoop dat u begrijpt dat dit verhaal niet verzonnen is en dat ik mede oud Groensteiners en Harreveld pupillen ken die dit en nog veel meer details kunnen bevestigen.Ook hoop ik ooit nog de burger naam van deze zogenaamde WILLIBRORD te kunnen achterhalen.Hij is waarschijnlijk al dood maar ik hoop dat hij brand in de HEL samen met de zogenaamde zusters van de liefde of hoe zij ook mochten heten en de hele katholieke kinderbescherming uit de jaren 50 tot en met 70
getekend H.W. van de Luytgaarden
